Controller Sonni: ‘Op school voel ik me het meeste thuis’

De ‘schoolkantine’ van het Alfacollege aan de Boumaboulevard geeft de creativiteit en het vakmanschap weer waar het op dit MBO allemaal om draait. Een open en moderne ruimte met veel plekjes waar studenten lunchen, overleggen of even chillen. Ook een prima plek om het persoonlijke verhaal van Sonni te horen. Via Immens kwam hij hier, met een zachte landing, vlak voor de zomer terecht. Pal naast de trots van het noorden: de Euroborg, het voetbalstadion van FC Groningen. ‘Je kunt vanaf hier inderdaad een glimp van het heilige gras zien’, wijst hij door het glas. ‘Het hele Europapark met alle nieuwe gebouwen om ons heen werkt trouwens inspirerend, ook voor studenten. Een nieuw stukje stad met alle ruimte en faciliteiten, we hebben zelfs een treinstation naast de deur’. En dat had zelfs het Zernike Science Park niet waar zijn vorige werkgever, de Hanzehogeschool, gevestigd is. Als docent bij de studie Finance & Control stoomde hij daar tot voor kort studenten klaar voor de financiële wereld. ‘Op bijna dezelfde plek waar ik tien jaar eerder nog zelf in de schoolbanken zat’, vertelt hij.

Maar zijn allereerste baan na de studie bedrijfseconomie was business controller bij de bekende Zweedse meubelmultinational, dichtbij huis in Groningen. Terwijl studiegenoten hun droom najoegen in de bankensector sloeg Sonni een andere weg in. ‘Dat wereldje trok me helemaal niet’, legt hij uit. ‘Ik ben denk ik niet geschikt voor zo’n hiërarchische organisatie met een haantjescultuur, wat je toen nog veel zag. IKEA is groot en internationaal, maar tegelijkertijd wel een menselijk bedrijf. Misschien speelden mijn Scandinavische roots een rol’, grapt hij, ‘ik ben namelijk Deens. Nee, de echte reden is dat dit bedrijf heel sociaal is, ze hebben oog voor het individu en dat is wel een rode draad in mijn professionele leven’.

‘Maar door de economische crisis destijds werd mijn werk minder leuk’, vervolgt hij. ‘Ondanks het menselijk gezicht blijft IKEA wel een commercieel bedrijf natuurlijk. De visie verschoof van lange naar korte termijn met minder oog voor de menselijke maat. Ik werkte inmiddels elf jaar bij hetzelfde bedrijf en het begon te kriebelen.’ In de jaren bij IKEA gaf Sonni onder mee interne trainingen en dat beviel hem goed. Zo goed zelfs, dat een loopbaan als docent lonkte. En toen er een vacature bij de Hanzehogeschool voorbij kwam besloot hij te solliciteren.

Toen hij werd aangenomen dacht hij dat het lesgeven wel vanzelf zou gaan. ‘Dat heb ik totaal onderschat, ‘lacht hij, ‘ik dacht dat ik wist wat hard werken was: Niet dus.’ Toch leerde hij het docentenvak snel. Tien jaar lang gaf Sonni de HBO-studenten les in boekhouden, management en financiële vakken. Hier lag zijn hart. En als mentor kwam ook zijn sociale kant weer aan bod. ‘De mooiste momenten waren de diploma-uitreikingen. Als je wist dat iemand met heel veel tegenslagen het toch had gered. Dat ontroerde me vaak, ik was dan ontzettend trots op zo’n student’.

Dit jaar, op zijn 47e, had hij het gevoel: Nu of nooit. ‘Na tien jaar lesgeven brandde het vuurtje vakinhoudelijk wat minder hard’, legt hij uit. ‘Ik wilde uit die comfortabele bubbel komen en mezelf verder ontwikkelen.’ Immens begeleidde Sonni bij zijn zoektocht naar een nieuwe carrière en kwam al snel met de vacature van strategisch adviseur concerncontrol op het Alfa-college. ‘Dat sprak me meteen aan, het is eigenlijk een combinatie van mijn vorige carrières. Door de gesprekken met Immens kreeg ik een goed beeld van de baan, dat was fijn’, vertelt hij. ‘Zij kennen de organisatie door en door en hebben inside informatie. En omdat Immens mij ook heeft leren kennen ga je met een goed gevoel het traject in, zij zagen al van tevoren dat het een goede match was’.

Zijn nieuwe functie op het Alfa-college betekent veel verantwoordelijkheid in een complexe organisatie.  Maar ook meer professionele vrijheid en ruimte om zelf invulling aan het beleid te geven. ‘Werken op concernniveau vraagt veel van je creativiteit, er ligt geen draaiboek voor je klaar’, zegt Sonni. ‘Maar het is geweldig om samen het verschil te maken bij hele nieuwe en grote projecten. Zoals ‘Een leven lang ontwikkelen’, overheidsbeleid waarbij het Alfa-college een belangrijke rol kan spelen. Ook een onderwerp waar ik persoonlijk over mee kan praten, inderdaad’.

Het is duidelijk, Sonni’s missie is geslaagd. De sfeer van de onderwijsinstelling voelt bekend, als een warm bad. Zijn ervaring van de werkvloer komt goed van pas. Hij kan zijn ambities kwijt in zijn nieuwe rol. Glimlachend: ‘En weet je wat het leuke is? Ik kom hier af en toe ook nog oud-studenten van mij tegen. Dat zijn nu mijn collega’s’.

Tekst: Esther Walstra

Word jij hier blij van? Bekijk dan ook eens deze artikelen.