”In deze markt is het veel belangrijker geworden dat ook het bedrijf zich verkoopt aan de sollicitant”

Anneli haar baan bij Immens was haar eerste ‘echte’ baan. Toen ze haar opleiding had afgerond kwam ze via LinkedIn in contact met Immens en zo is het balletje gaan rollen. Ondanks dat dit haar eerste baan was na haar opleiding, heeft ze nog redelijk wat sollicitatiegesprekken had. Voor onder andere haar stages, bijbaantjes en de gesprekken die ze had voordat Immens op haar pad kwam.

Anneli heeft een keer een gesprek gehad waarbij het gesprek meteen begon als vragenvuur. “Voor mijn gevoel zat ik nog niet eens, had ik mijn jas nog niet uit en begon ze al met het vragenvuur.” Dit vond Anneli geen prettig gevoel. “Ze was heel overheersend in het gesprek.” Er was volgens Anneli geen ruimte voor een gesprek, haar gesprekspartner ging er keihard in. Hierdoor wist Anneli eigenlijk meteen al wel dat ze niet bij dit bedrijf aan het werk wilde. “Je komt nét van school, je voert niet vaak gesprekken, je ben zenuwachtig en iemand begint meteen over je heen te walsen. Dat geeft geen fijn gevoel.” Dit is volgens Anneli een typisch voorbeeld hoe het niet moet.

Daarnaast heeft Anneli gelukkig ook leuke sollicitaties meegemaakt. Zo is haar bij gebleven dat ze bij een gesprek een rondleiding kreeg door het bedrijf. Anneli vond dit erg leuk om te zien. “Zo kreeg ik meteen een goed beeld van het bedrijf en waar je eventueel komt te werken.” Dit vond Anneli een groot pluspunt. Ze kreeg hierdoor het gevoel dat de organisatie echt de tijd voor haar nam. “Ze namen echt de tijd om ook het bedrijf aan mij te verkopen.” Dit is in het hele proces een toegevoegde waarde volgens Anneli. ”Het bedrijf kiest de kandidaat, maar de kandidaat moet ook voor het bedrijf kiezen.”

Het doel van een sollicitatie is volgens Anneli het leren kennen van elkaar en een goed beeld krijgen van de ander. “Het vinden van de klik, niet alleen op werkgebied, maar ook op persoonlijk gebied.” Deze persoonlijke klik is volgens Anneli belangrijk voor een duurzame relatie met je collega’s. “Als sollicitant wil je ook weten of je een klik hebt met je collega’s. Je zit tenslotte bijna elke dag samen met je collega’s op kantoor.”

Door het goede contact wat Anneli en haar collega’s met de opdrachtgevers hebben, weten ze goed naar wat voor persoon gezocht moet worden. “We gaan vaak ook langs bij de opdrachtgever, zodat je echt een goed idee krijgt wie bij de organisatie gaat passen.”

Daarnaast legt Anneli de nadruk op dat een sollicitatie van twee kanten moet komen. “Niet iedereen heeft dit door of het wordt nog te vaak vergeten.” Volgens Anneli heerst er nog een algemeen beeld dat de kandidaat zichzelf moet verkopen tijdens een sollicitatie. Maar dit is de laatste tijd erg veranderd. “Door de krapte in de arbeidsmarkt, is het veel belangrijker geworden dat ook de opdrachtgever zich verkoopt aan de sollicitant.”

Anneli voert regelmatig sollicitatiegesprekken, maar weet dat er soms sollicitatiegesprekken worden gevoerd door mensen die dat al jaren niet hebben gedaan. Anneli adviseert de bedrijven om er geen vragenvuur van te maken.  “Als een bedrijf er onvriendelijk ingaat, is de kandidaat zo weg, dan gaan ze naar een ander. Vroeger werkte dat misschien, maar tegenwoordig werkt dit niet meer.” Voor onervaren gespreksvoerders kunnen de sollicitatiekaarten heel waardevol zijn.

Gelijkwaardigheid moet centraal staan bij een goed sollicitatiegesprek volgens Anneli. Het bedrijf moet zichzelf verkopen, maar het moet ook geen verkooppraatje zijn. “Het moet een goede balans zijn tussen interesse tonen in de ander en je eigen verhaal naar buiten brengen. Alleen interesse in de kandidaat is niet goed, want zo is er geen ruimte voor het verhaal van het bedrijf en dan kan de kandidaat geen goed beeld krijgen van de organisatie.”

Anneli haar favoriete vraagt blijft: ‘waar word je blij van?’, maar de vraag ‘wat doe je als je niet aan het werk bent?’ gebruikt ze ook vaak. “Net wat anders, maar eigenlijk komt het op hetzelfde neer.”

Met deze vraag probeert Anneli de ander beter te leren kennen. “Als de kandidaat praat over zijn of haar hobby’s dan worden ze enthousiast. Je merkt dat ze daar graag over praten dus dan merk je dat het gesprek makkelijker gaat.”

Anneli begint haar sollicitatiegesprekken vaak met ‘small talk’. “Ik maak een opmerking over het weer en ik vraag of ze een goede reis hebben gehad.” Daarna begint Anneli met een introductie. Ze stelt zichzelf voor, maar vertelt ook wat over Immens. Bijna altijd vertelt Anneli ook iets persoonlijks over zichzelf, omdat ze merkt dat kandidaten dit gedrag spiegelen. “Hoe meer je zelf vertelt, hoe meer je terugkrijgt.” Ze neemt hier de tijd om zo de kandidaat te laten wennen aan het gesprek. “Ik laat ze eerst even luisteren voordat ze zelf aan de bak moeten. Zo kunnen ze een beetje acclimatiseren.”

Aan de sollicitant wil Anneli het volgende meegeven: bereid je goed voor. Hiermee bedoelt Anneli dat je je van te voren moet inlezen over de organisatie. “Kijk wat voor nieuwsberichten ze hebben, bezoek hun LinkedInpagina of kijk of ze bijvoorbeeld ook Facebook hebben. Wees op de hoogte van wat er gaande is.” Bij een goede voorbereiding hoort ook alvast noteren van vragen die je wil gaan stellen. “Ik vind het altijd erg sterk als mensen zelf weten wat ze uit het gesprek willen halen. Wees geïnteresseerd in de persoon tegenover je, laat het niet allemaal over je heen komen maar stel ook vragen aan de ander.”

Een tip die Anneli aan alle werkgevers wil meegeven is: laat de sollicitant niet te lang wachten. Daarnaast is het van belang om de tijd te nemen voor het gesprek. “Neem je tijd en vertel geen eindtijd, je wil sollicitanten geen opgejaagd gevoel geven.” Tot slot is het geven van een terugkoppeling een must volgens Anneli. “Ook al wijs je iemand af, doe dat wel met goede argumenten. Daar kan die persoon tenminste ook wat mee.”

Word jij hier blij van? Bekijk dan ook eens deze artikelen.